تیرآهن چیست؟
یک شکل فولادی سازه استاندارد است که به عنوان چارچوب حیاتی برای صنعت ساختمان فلزی برای طیف وسیعی از سازه ها عمل می کند. به عنوان مثال، پرتوهای I به پل های ساختمانی، گاراژهای پارکینگ، آسمان خراش ها، بیمارستان ها و موارد دیگر می روند. اما چه چیزی در طراحی آنها وجود دارد که آنها را به یک مصالح ساختمانی با کیفیت تبدیل می کند؟
طراحی تیرآهن
تمام تیرهای سازهای دارای طراحی اولیه هستند که شامل فلنجها (گاهی اوقات پایهها) و یک شبکه (بخش عمودی طولانی) است. زاویه اتصال تار به فلنج ها فیله نامیده می شود.
فلنج های مسطح در بالا و پایین تیر از خم شدن جلوگیری می کند و تار در برابر نیروی بی صدا مقاومت می کند. این قطعات به گونهای طراحی شدهاند که حداکثر بار خمشی را با کمترین مواد ممکن تحمل کنند و پایهای برای تحمل بارهای بالا را تشکیل دهند.
همه تیرها دارای عمق، طول و ضخامت هستند. عمق پرتو فاصله از بالا تا پایین است. عرض طول فلنج های افقی است. ضخامت به هر دو تار و فلنج اشاره دارد.
انواع تیرآهن
تفاوتهای جزئی بین تیرهای I و تیرها وجود دارد که به نظر میرسد همه ویژگیهای یکسانی دارند، از جمله تیرهای H، تیرهای جهانی (UB)، تیرهای W، و تیرهای فلنج پهن. در حالی که همه آنها دارای مقطع I شکل هستند و اصطلاح "جهانی" به کاربرد گسترده آن اشاره دارد، تفاوت های جزئی وجود دارد که ارزش توجه دارد.
تیرآهن I:
تیرهای I دارای فلنج های موازی هستند. گاهی اوقات، این فلنج ها مخروطی می شوند. پایهها در تیرهای I باریکتر از شمعهای H و تیرهای W/تیرهای فلنج پهن هستند. در نتیجه، میتوانند وزن کمتری را تحمل کنند و در طولهای کوتاهتر در دسترس هستند - تا 100 فوت در مقابل شمعهای H و پرتوهای W که میتوانند تا 330 فوت امتداد داشته باشند. تیرهای I نوعی تیر S هستند.
تیرآهن H:
تیرهای H به عنوان تیرهای یاتاقانی نیز شناخته میشوند و تقریباً شبیه پرتو I هستند، اما سنگینتر هستند. هر دو دارای سطوح فلنج موازی هستند، اما تیرهای H دارای پایه های پهن تر هستند. نکته مهم این است که تیرهای H با ضخامت های یکسان در تمام بخش های تیر طراحی شده اند و در نتیجه قادر به تحمل بارهای عمودی بیشتری هستند. تیرهای H نوعی از تیرهای فلنج پهن هستند.
مانند تیرهای H، تیرهای W دارای پایههای پهنتری نسبت به تیر استاندارد I هستند. با این حال، آنها لزوما دارای ضخامت تار و فلنج برابر نیستند.
تکیه گاه تیرآهن چیست؟
تکیه گاه های تیر اجزای جانبی هستند که مصالح ساختمانی ایمن تر و همه کاره تر را ایجاد می کنند. به عنوان مثال، آنها می توانند به تیرها اجازه دهند به تیرهای دیگر متصل شوند، تیرها را با سایر محصولات فولادی سازه ای وصل کنند، بارهای مرکزی را با توزیع یکسان وزن، اضافه کنند، بالابرها و سایر تجهیزات بالای سر را اضافه کنند، یا سیم ها را برای آویزان کردن وسایل روشنایی و سایر مواد سبک وزن وصل کنند.
آنها می توانند از طریق مکانیسم های مختلفی مانند گیره ها، پیچ ها، رزوه ها و اتصالات فشاری به تیر وصل شوند. تکیه گاه های تیر نیز می توانند در مکان های مختلف در امتداد تیر، چه به عنوان پایه پایین، چه در بالا و چه به عنوان پایه وسط پایین، متصل شوند.
بدون دیدگاه